Ο Άργος

Στο σημερινό μάθημα στην Ιστορία μιλήσαμε για την επιστροφή του Οδυσσέα στην Ιθάκη. Το σκυλί του ο Άργος τον αναγνώρισε ακόμη και μεταμορφωμένο σε ζητιάνο, του κούνησε την ουρά, δέχτηκε ένα τελευταίο χάδι και ξεψύχησε. Ίσως ο Όμηρος να περιγράφει  την σκηνή αυτή για να δηλώσει το στενό δεσμό μεταξύ σκύλου και ανθρώπου αλλά και την αστείρευτη αγάπη και αφοσίωση που τρέφει ο σκύλος για το αφεντικό του. Μια παρόμοια ιστορία αγάπης και αφοσίωσης εκτυλίχθηκε στην πόλη μας πριν από λίγες ημέρες

ρέβεζα: Ο θηλυκός «Χάτσικο» που συγκίνησε την τοπική κοινωνία - Μια απίστευτη ιστορία

20 Απριλίου 2013 | 23:22

Ακόμα και σήμερα, η Αβγόλα, δεν παύει να αναζητεί το αφεντικό της…

Μια απίστευτη ιστορία που θυμίζει εκείνη του Χάτσικο, που είχε συγκινήσει όλον τον κόσμο με το να περιμένει, έως τον θάνατό του, το αφεντικό του, είναι αυτή που εκτυλίχθηκε και συνεχίζει να εκτυλίσσεται στο χωριό του Αγ. Θωμά στην Πρέβεζα.
Όλα ξεκίνησαν πριν λίγες μέρες όταν χάθηκε ένας αγαπητός άνθρωπος της τοπικής κοινωνίας από τον Αγ. Θωμά Πρέβεζας, ο Λάκης, όπως τον γνώριζαν πολλοί.
Για τον Λάκη, το ψάρεμα την περασμένη Τρίτη, ήταν το τελευταίο του αφού βρέθηκε νεκρός δίπλα στην βάρκα του στο λιμάνι του χωριού.
Ο άτυχος άντρας όμως είχε και μια άλλη αγάπη εκτός από το ψάρεμα. Τα ζώα. Έτσι συχνά τάιζε αδέσποτα σκυλιά που περιφέρονταν γύρω του στο λιμάνι όταν γύριζε από το ψάρεμα.
Μαζί με αυτά και ένα μικρό θηλυκό σκυλάκι, που πρόσφατα μάλιστα είχε γεννήσει.
Μάθαμε μετά τον θάνατο του Λάκη, του δόθηκε το όνομα «Αβγόλα» και έτσι θα το αποκαλούμε και εμείς στην συνέχεια περιγράφοντας την απίστευτη ιστορία του, μετά τον θάνατο του ανθρώπου που το φρόντιζε.
Την Αβγόλα ο Λάκης την φρόντιζε από μικρή, όπως περιγράψανε στο pamepreveza.gr με κάθε λεπτομέρεια οι συγγενείς του.
Όπου και να πήγαινε ο Λάκης, η Αβγόλα τον ακολουθούσε. Τον ακολουθούσε στο λιμάνι και τον περίμενε να επιστρέψει από το ψάρεμα. Τον ακολουθούσε στο καφενείο του χωριού και τον περίμενε έξω από αυτό.
Όλα ξεκίνησαν εκείνη την Τρίτη, όταν η Αβγόλα περίμενε με ανυπομονησία το αφεντικό της στην προβλήτα του λιμανιού, στο χωριό.
Μάταια όμως, ο Λάκης δεν είχε εμφανιστεί και έτσι η Αβγόλα στάθηκε δίπλα στην βάρκα του. Η λύπη διαγράφονταν στο πρόσωπο του σκυλιού.
Όλες αυτές τις μέρες έως ότου η σωρός του άτυχου ψαρά φτάσει στο χωριό, αφού είχε μεταφερθεί στα Γιάννενα για νεκροψία, το μικρόσωμο ζώο ήταν ανήσυχο. Τριγυρνούσε από εδώ και από εκεί, σαν κάτι να έψαχνε. Μάλιστα δεν ήταν λίγες οι φορές που μπήκε στο σπίτι του Λάκη, κοίταζε για λίγο το κρεβάτι του και έφευγε.
Την μέρα της κηδείας, η Αβγόλα, μπήκε μέσα στην εκκλησία και μπροστά στα έκπληκτα μάτια όσων βρέθηκαν εκεί πήγε και έκατσε κάτω από το φέρετρο. Εκεί η μικρή σκυλίτσα αποχαιρετούσε, ίσως, με τον δικό της βουβό τρόπο, τον άνθρωπο που την τάιζε.
Μάταιη ήταν η προσπάθεια κάποιων κυριών να την απομακρύνουν από την εκκλησία. Η Αβγόλα επέστρεφε ξανά και ξανά και έπαιρνε την δική της θέση δίπλα στο αφεντικό της.
Ακόμα και όταν προσπάθησαν να την δέσουν έξω στο προαύλιο, μάλιστα με μια ζώνη του εκλιπόντος, έτσι ώστε να τον μυρίζει, η Αβγόλα κατάφερε να λυθεί.
Λύθηκε και ακολούθησε το αυτοκίνητο που μετέφερε την σωρό έως το νεκροταφείο.
Εκεί από ένα σημείο όπου έβλεπε τα πάντα κάθονταν και παρακολουθούσε. Συνόδευε με τα λυπημένα της μάτια τον Λάκη στην τελευταία του κατοικία.
Και το συγκλονιστικό περιστατικό δεν άργησε να συμβεί…
Την ώρα που το φέρετρο έμπαινε στον τάφο η Αβγόλα πήδηξε μέσα και βρέθηκε στα χέρια του Λάκη, μπροστά στα έκπληκτα μάτια συγγενών και φίλων.
Κατάφεραν και την έβγαλαν, γεμίζοντας με μεγαλύτερη θλίψη συγγενείς και φίλους που βρέθηκαν εκεί.
Ακόμα και μετά, η Αβγόλα, δεν έπαψε να αναζητεί τον αφεντικό της…
Μέχρι και σήμερα. Η θλίψη είναι ζωγραφισμένη στο πρόσωπό της και πλέον βρίσκει την αγάπη κοντά στους συγγενείς του άτυχου ψαρά.

ΟΙ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ ΤΟΥ ΟΔΥΣΣΕΑ

Ήτανε νια φορά...

ΜΙΑ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΗ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ

Ήταν  μια  ηλιόλουστη  μέρα  του  καλοκαιριού .

Η παρέα μου και εγώ αποφασίσαμε  να  πάμε  στα  Εφτά  νησιά  της  Καραϊβικής  για  να  βρούμε  το χάρτη   της  ευτυχισμένης   ζωής .

Ξεκινήσαμε  με  ένα  ξύλινο, μεγάλο  καράβι  και  διασχίσαμε  πελάγη, θάλασσες  ακόμη  και  το  τρίγωνο των Βερμούδων  και αγκυροβολήσαμε  στο  νησί της   Καραϊβικής. Είχα διαβάσει   ένα  παλιό    βιβλίο που  το  βρήκα σε  ένα  στοιχειωμένο  σπίτι  που  είχα  ζήσει  σε μια άλλη  περιπέτεια. Όταν φτάσαμε,  πέσαμε   στο  βυθό  της  θάλασσας   και  βρήκαμε  το  χάρτη της  ευτυχισμένης  ζωής.

Την  21^η μέρα  βρήκα τον  θησαυρό  της  ευτυχισμένης   ζωής.  Αυτό βέβαια το  κατάφερα  με καλό καπετάνιο  και  καλό  πλήρωμα.

Το  μυστικό   της  ευτυχισμένης  ζωής  είναι  …

… η αγάπη, η αγάπη  από  τους   φίλους, η αγάπη από ανθρώπους  που σε  αγαπάνε  για αυτό  που είσαι. Αυτό το ταξίδι δεν θα το ξεχάσω ποτέ.

                                                                                                                   Βιβή Λιάτου

Ο   ΜΑΓΕΜΕΝΟΣ   ΠΥΡΓΟΣ

     Μία φορά και έναν καιρό ζούσε μία ευτυχισμένη οικογένεια.

     Ο πατέρας Μάρκος που ήταν έμπορος στο επάγγελμα, ταξίδευε πολύ. Αποφάσισε να κάνει ένα ταξίδι  και να πάρει μαζί του όλη την οικογένεια, τη γυναίκα του την Σοφία, την πεντάχρονη κόρη του την  ΄Εφη και τον επτάχρονο γιό του τον Πιέρρο.

    Θα ταξίδευαν σε όλο τον κόσμο. Φόρτωσαν την άμαξά τους με ρούχα και τρόφιμα. Το ταξίδι θα διαρκούσε πολλές μέρες. Έτσι λοιπόν ξεκίνησαν…

    Κάποια στιγμή έφτασαν μπροστά σε ένα τεράστιο πανέμορφο πέτρινο πύργο. Εκεί σκέφτηκαν να ζητήσουν να ξεκουραστούν  οι ίδιοι και τα άλογά τους που ήταν φορτωμένα.

    Χτύπησαν την πόρτα και τους άνοιξε μία άσχημη γριά μάγισσα που κρατούσε μία τεράστια σκούπα και ένα μαγικό ραβδί. Την έλεγαν γριά- Μονάχου. Ζούσε εκεί στον πύργο για όλη της την ζωή, μόνη της και ήταν πολύ κακιά.

    Μόλις είδε την οικογένεια να μπαίνει στο πύργο της σήκωσε το ραβδί της και μάγεψε τον μικρό Πιέρρο.

    Τα δάκρυα της οικογένειας συγκίνησαν την καλή νεράιδα που εμφανίστηκε με το κατάλευκο άλογό της. Χτυπώντας με το σπαθί της το ραβδί της μάγισσας, το πέταξε κάτω κοντά στον Πιέρρο που μόλις το είδε, κατάφερε να το αρπάξει και να το σπάσει στη μέση.

   Τότε με μιας τα μάγια στον Πιέρρο λύθηκαν και η κακιά μάγισσα ξαναέγινε ένα γλυκό κοριτσάκι. Όπως ήταν πολλά χρόνια πριν.

   Έζησαν όλοι ευτυχισμένοι μαζί για πολλά χρόνια.

                                                                                                   Βιβή Λιάτου

Η Σελήνη- Μια αληθινή ιστορία

Στο μάθημα της γλώσσας μιλήσαμε για ένα φανταστικό ταξίδι στη Σελήνη.Η Σελήνη με τη ομορφιά και τις αλλαγες που παρουσιάζει πάντα προκαλούσε στους ανθρώπους δέος και θαυμασμό και γιαυτό πολλοί είναι μυθοι γυρω από αυτή. Ο άνθρωπος πίστευε ότι η Σελήνη -όπως και ο Ήλιος- επηρέαζε τα πάντα γύρω του.

Σκέψη που οδήγησε σε λατρείες, δοξασίες, ημερολόγια, τρόπους ζωής και δουλειάς. Συσχετίστηκε με τη βλάστηση και τον μαρασμό, την υγεία και την αρρώστια, τη γέννηση και τον θάνατο.

Αδελφή του Ήλιου και της Ηώς, κατά μία εκδοχή, η Σελήνη πήρε την ονομασία της από το σέλας, που σημαίνει φως και λάμψη.

Πολλές δοξασίες και πεποιθήσεις διατηρούνται ως σήμερα. Κάποιοι πιστεύουν ότι οι ημέρες που γεμίζει το φεγγάρι είναι πιο ευνοϊκές, πως διάφορα βότανα πρέπει να κόβονται σε συγκεκριμένες φάσεις του, ενώ ακόμα και για τη γενική καθαριότητα του σπιτιού θα πρέπει να λαμβάνονται υπόψη οι καταλληλότερες θέσεις του.

Μύθοι τη συνδέουν με το σεληνιακό ημερολόγιο, που βασίζεται στους κύκλους των φάσεών της. Σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία, η θεά απέκτησε πενήντα κόρες -όσες και οι βδομάδες ενός σεληνιακού έτους- με τον Ενδυμίωνα, στον οποίο ο Δίας είχε χαρίσει αιώνια νιάτα και ύπνο. Η Σελήνη τον συναντούσε τις νύχτες στη σπηλιά του, στο βουνό Λάτμο της Καρίας, όπου κοιμόταν.

Οι αρχαίοι φαντάστηκαν την κίνηση της Σελήνης στον ουρανό σαν πέταγμα ή σαν να ιππεύει ζώα όπως το μουλάρι, η γίδα, το ελάφι ή ακόμα και ο κόκορας, όλα ιερά σύμβολά της. Το άρμα της έσερναν βόδια, άλογα ή ελάφια. Εξηγούσαν την εξαφάνισή της, τις εκλείψεις δηλαδή, ως έργο θεριού ή κακού πνεύματος που την καταβρόχθιζε, γι’ αυτό συνήθιζαν τις ημέρες αυτές να κάνουν πολύ θόρυβο με σκοπό να φοβίσουν το θεριό και να την αφήσει στη θέση της.

Περισσότερα για το θέμα μπορείτε να βρείτε:
http://www.eugenfound.edu.gr/frontoffice/portal.asp?cpage=NODE&cnode=59

Περισσότερα για την κατάκτηση του δια στήματος και την πρώτη βόλτα του ανθρώπου στη Σελήνη μπορείτε να βρείτε εδώ
Εδώ θα δείτε την αναμετάδοση της ΕΡΤ  Στιγμιότυπα από την προσσελήνωση, την από-σελήνωση και από την επιστροφή των αστροναυτών στη γη, όπως αναμεταδίδονται από την ελληνική τηλεόραση και κόσμος που παρακολουθεί.

Στον Αίολο, στους Λαιστρυγόνες και στο νησί της Κίρκης

Κάπως έτσι αφηγούνται το μάθημα οι μεγάλοι ζωγράφοι:

ΑΙΟΛΟΣ ALEXANDER  JACOFLEFF

ΛΑΙΣΤΡΥΓΟΝΕΣ JAN STYKA

Η ΚΙΡΚΗ ΚΑΙ ΟΙ ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ ΤΟΥ ΟΔΥΣΣΕΑΣ Briton-Rivière ILLUSTRATION 1892

ΟΙ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ ΤΟΥ ΟΔΥΣΣΕΑ

Οδυσσέας έφυγε με δώδεκα καράβια από την Τροία. Όταν όμως ξανοίχτηκαν τα πλοία του στο Αιγαίο, οι θεοί έστειλαν άγριους ανέμους που τα έσπρωξαν βόρεια, στη χώρα των Κικόνων.

Ο Οδυσσέας και οι σύντροφοι του άρπαξαν απ’ τουςΚίκονες ζώα και γλυκό κρασί και κάθισαν στην αμμουδιά να φάνε. Τότε όμως τους επιτέθηκαν όλοι οι Κίκονες μαζί κι έγινε άγρια μάχη. Πολλοί πολεμιστές σκοτώθηκαν κι οι άλλοι μπή­κανε στα καράβια γρήγορα κι έφυγαν μέσα σε άγρια καταιγίδα.

Ταξίδεψαν νότια ως τον κάβο Μαλέα. Τότε άρχισε να φυσά βοριάς που έσπρωξε τα καράβια μακριά, στην Αφρική. Έτσι έφτασαν στη χώρα των Λωτοφάγων. Βγήκανε στη στεριά κι ο Οδυσσέας έστειλε τρεις απ’ τους συντρόφους του να δουν τι άνθρωποι ζού­σαν σ’ αυτή τη χώρα. Οι σύντροφοι του πήγαν κι όταν συνάντησαν τους Λωτοφάγους, εκείνοι τους έδωσαν να φάνε λωτούς, που ήταν φρούτα μαγεμένα! Αμέσως ξέχασαν πατρίδα και συντρόφους και δεν ήθελαν να φύγουν από εκεί.

Ανήσυχος ο Οδυσσέας πήγε να τους βρει. Τους πήρε με το ζόρι κι αμέσως διέταξε τα καράβια να σαλπά­ρουν.

Μέρες πολλές τα­ξίδευαν, ώσπου οι άνεμοι τους έφεραν στο νησί των Κυκλώ­πων. Μόνο το πλοίο του Οδυσσέα πλη­σίασε εκεί. Τα άλλα έντεκα καράβια έμει­ναν σ’ ένα νησάκι απέναντι.

Άραξαν το καράβι κι ο Οδυσσέας με δώδεκα συντρόφους βγήκαν έξω. Κοντά στη θάλασσα είδαν μια θεόρατη σπηλιά και μπήκαν μέσα.

.Παντού υπήρχαν δοχεία με γάλα και καλάθια με τυρί και πλήθος αρνάκια και κατσίκια. Έφαγαν και περίμεναν να ‘ρθει ο νοικοκύρης. Όταν τον είδαν όμως τρό­μαξαν. Ήταν πανύψηλος κι είχε ένα μονάχα μάτι στο μέτωπο. Ήταν ο Κύκλωπας Πολύ­φημος, ο γιος του Ποσειδώνα.Έκλεισε την πόρτα της σπηλιάς μ’ ένα τεράστιο βράχο κι άναψε δυνατή φωτιά.

Τότε είδε τους ξένους και τους ρώτησε άγρια. «Ποιοι είστε εσείς»; «Ξένοι ναυαγοί, γυρίζουμε απ’ την Τροία», του είπε ο Οδυσσέας. Αμέσως ο Πολύφημος άρπαξε δυο συντρόφους και τους έφαγε.

Μετά έπεσε για ύπνο. Το πρωί έφαγε άλλους δύο, άνοι­ξε την πόρτα της σπηλιάς, έβγαλε το κοπάδι, την ξανάκλεισε κι έφυγε. Τότε ο Οδυσ­σέας, ο πολυμήχανος, πήρε ένα μακρύ κλαδί, το έξυσε στην άκρη, ώστε να είναι μυ­τερό, και το έκρυψε στις στάχτες.

Το βράδυ γύρισε ο Πολύφημος κι έφαγε κι άλλους δυο από τους συντρόφους. Τον πλησίασε τότε ο Οδυσσέας κρατώντας ένα ασκί με γλυκό κρασί και του πρόσφερε να πιει.

Εκείνος ήπιε, του άρεσε και ζήτησε κι άλλο. «Ποιο είναι το όνομά σου» ρώτησε τον Οδυσσέα τότε. «Κανένα με φωνάζουν», απάντησε εκείνος. «Εσένα, Κανένα, θα σε φάω τελευταίο», ξανάπε ο Κύκλωπας και συνέχισε να πίνει, ώσπου τελείωσε όλο το κρασί και μεθυσμένος αποκοιμήθηκε.

Σηκώθηκε τότε ο Οδυσσέας, άρπαξε το μυτερό κλαδί και, με τη βοήθεια των συντρό­φων του, το κάρφωσε στο μάτι του Πολύφημου. Εκείνος πετάχτηκε ουρλιάζοντας και φώναζε βοήθεια.

Οι άλλοι Κύκλωπες έτρεξαν έξω απ’ τη σπηλιά «Τι έπαθες, Πολύφημε», ρωτούσαν. «Με τύφλωσε ο Κανένας». «Αφού κανένας δε σε τύφλωσε, τι φωνάζεις» του απάντησαν κι έφυγαν θυμωμένοι.

Τα ξημερώματα ο Κύκλωπας άνοιξε την πόρτα της σπηλιάς και κάθισε εκεί με απλω­μένα χέρια για να τους πιάσει. Όμως ο Οδυσσέας έδεσε τους συντρόφους του κάτω από την κοιλιά των πιο μεγάλων κριαριών κι ο ίδιος κρεμάστηκε απ’ τα μαλλιά του πιο μεγάλου ζώου.Ο Κύκλω­πας χάιδευε στη ράχη τα κριάρια, καθώς έβγαιναν, και δεν κατάλαβε πως από κάτω ήταν οι άνθρωποι.

Όταν βγήκαν όλοι απ’ τη σπηλιά, έτρεξαν στο καρά­βι και ξεκίνησαν. Καθώς απομακρύνονταν, φώναξε ο Οδυσσέας.

«Πολύφημε, αν σε ρωτή­σουν ποιος σε τύφλωσε, να πεις ο Οδυσσέας, ο γιος του Λαέρτη απ’ την Ιθάκη».

Άρπαξε τότε ένα τερά­στιο βράχο ο Κύκλωπας και τον έριξε στο καράβι, μα δεν το χτύπησε. Κι αμέσως σήκωσε τα χέρια του στον ουρανό και είπε: «Πατέρα, Ποσειδώνα, τον Οδυσσέα που με τύφλωσε μην τον αφήσεις να γυρίσει στην Ιθάκη, μα αν είναι να γυρί­σει, να περάσει χίλια βάσα­να, να φτάσει μόνος, με ξέ­νο πλοίο, κι εκεί να τον βρουν καινούριες συμφο­ρές»

ΠΗΓΗ:http://blogs.sch.gr/

ΜΙΑ ΑΛΗΘΙΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ

Πάτησε πάνω στο βιβλίο για να δεις μια πραγματική εικονογραφημένη ιστορία!

ΤΑ ΤΑΞΙΔΙΑ ΤΟΥ ΠΑΠΠΟΥ ΜΟΥ

Το μόνον της ζωής του ταξείδιον

Η ΓΟΡΓΟΝΑ

Ένας θρύλος λέει αναφέρεται στη γοργόνα που σταματάει τα καράβια και ρωτάει με πόνο αν ζει ο βασιλιάς Αλέξανδρος και, όποτε πάρει αρνητική απάντηση, προκαλεί τρικυμία και βουλιάζει το καράβι.
Όταν, όμως, πάρει την απάντηση : «Ζει και βασιλεύει και τον κόσμο κυριεύει» νιώθει αγαλλίαση και αφήνει το καράβι να φύγει. Είναι η αδερφή του μεγάλου Αλεξάνδρου που κατά τη λαϊκή παράδοση, όταν ο αδερφός της βρήκε το αθάνατο νερό, ζήλεψε και το ήπιε εκείνη, με αποτέλεσμα ο Αλέξανδρος να την καταραστεί. Ή κατά μία άλλη εκδοχή ο Αλέξανδρος της ανέθεσε να βρει το αθάνατο νερό κι εκείνη το βρήκε. Αλλά, καθώς το πήγαινε στον αδερφό της, έπεσε, σκορπώντας όλο το νερό. Τότε από τη θλίψη της που ο αδερφός της έχασε εξαιτίας της την αθανασία, προσπάθησε να αυτοκτονήσει, πέφτοντας στη θάλασσα. Οι θεοί, όμως, τη λυπήθηκαν και τη μεταμόρφωσαν σε γοργόνα – μισή γυναίκα, μισή ψάρι – και από τότε προσπαθεί να καθησυχάσει τις τύψεις της, ζητώντας απ’ τα περαστικά πλοία να μάθει, αν ζει ο αδερφός της…Ο παραπάνω θρύλος έχει διαφορετικές ερμηνείες από τόπο σε τόπο. Δες και μια άλλη εκδοχή του θρύλου...

ΠΗΓΗhttp://egpaid.blogspot.com

ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ ΣΤΟΝ ΤΡΩΙΚΟ ΠΟΛΕΜΟ

Πατώντας εδώ θα βρείτε ένα επαναληπτικό τέστ για τον Τρωικό πόλεμο
Παρακάτω είναι ορισμένα σχεδιαγράμματα μαθημάτων για τον Τρωικό πόλεμο

ΕΚΤΑΚΤΑ ΜΕΤΡΑ ΣΤΗ ΛΙΛΙΠΟΥΠΟΛΗ ΓΙΑ ΤΟ ΝΕΦΟΣ

Με λένε Χρήστο και προσέχω το περιβάλλον»

«Μαμά, μαμά. Φέρε κι άλλα τσιπς, τελείωσαν.» φώναξε ο Χρήστος από τον καναπέ. Μόλις έπεσε το σήμα των ειδήσεων ο Χρήστος σταβομουτσούνιασε , πήρε το τηλεκοντρόλ –οι δίπλες της κοιλίτσας του τρεμόπαιξαν—και άλλαξε το κανάλι. Έκανε λίγο ζάπιγκ, δε βρήκε τίποτα ενδιαφέρον, και έφυγε από το σαλόνι αφήνοντας την τηλεόραση ανοιχτή. Μια πολική αρκούδα στη μέση ενός κομματιού πάγου κοιτούσε λυπημένα από το γυαλί.

Ο Χρήστος εισέβαλε στην κουζίνα, άρπαξε το μπολ με τα τσιπς που μόλις τα είχε σερβίρει η μαμά του, άνοιξε το ψυγείο και άρχισε να χαζεύει:
«Σοκολατούχο δεν έχει; Ούτε κόκα κόλα;»
«Υπάρχει και νεράκι του Θεού, Χρήστο μου» είπε η μαμά αναστενάζοντας.
«Φράουλες δεν έχει;»
«Φράουλες χειμωνιάτικο; Που το είδες αυτό πάλι;»
«Είχε στο σπίτι του Λευτέρη. Είχαν σου λέω. Και πεπόνι.»
«Και πισίνα έχουν και ας έχουμε τη θάλασσα δίπλα μας.»
«Ιιιιι. Τι λες. Τέλεια πισίνα έχουν. Μακάρι να ‘χαμε κι εμείς.»

Ο Χρήστος μιλούσε ακουμπώντας στην πόρτα του ψυγείου. Ακόμη δεν είχε αποφασίσει τι θα έπαιρνε από μέσα. Τελικά την έκλεισε και πήγε στο δωμάτιό του κι έβαλε το τελευταίο CD της Μadonna.
«Βαρετούρα» είπε και πήγε στο μπάνιο. Άνοιξε τη βρύση να δει αν έχει ζεστό νερό. Μπα. Άναψε τον θερμοσίφωνα. Ύστερα έβαλε το κινητό του να φορτίζει κι ύστερα πήγε να παίξει Playstation. Μετά από δυο ώρες θυμήθηκε:
«Μαμά, κλείσε το θερμοσίφωναααα.»
«Έχει τιγκάρει παιδάκι μου. Θα κάνεις μπάνιο και λούσιμο;»
«Μπα, τίποτα από αυτά. Βαριέμαι.»
«Χρειάζεσαι ανοιχτή την τηλεόραση, το CD; Μας ξεκούφανες. Όλα μαζί παίζουν.»
«Μαμά, να πεις στον μπαμπά να μου φέρει ένα χάμπουργκερ γυρνώντας απ’ το γραφείο;»
«Έχουμε ψάρι.»
«Όχι θέλω χάμπουργκερ. Και πρέπει να πάρουμε καινούργιο Playstation. Aυτό είναι χάλια.»
«Μια χαρά παίζει.»
«Ναι αλλά έχει βγει καλύτερο μοντέλο.»
«Μπορείς να ελευθερώσεις την πρίζα από τον φορτιστή σου; Θέλω να βάλω την ψηστιέρα.»
«Α ωραία. Τίγκαρε το κινητό μου. Θα πάρω τον Θέμη να του πω να πάμε για ποδόσφαιρο αύριο.»
«Δεν αρχίζεις να ετοιμάζεσαι για ύπνο;»
«Από τώρα; Περιμένω τον μπαμπά.»

Ο μπαμπάς μπήκε στο σπίτι κρατώντας την αγαπημένη σακούλα του Χρήστου. Ο Χρήστος μουρμούρισε ένα γεια στον μπαμπά του, άρπαξε τη σακούλα, ξετύλιξε το χάμπουργκερ, έφαγε μια δαγκωνιά και μετά παράτησε το υπόλοιπο στο τραπέζι. Μετά το ξανασκέφτηκε. Μάζεψε και πέταξε στα σκουπίδια τη συσκευασία και το χάμπουργκερ. Ευχαριστημένος καληνύχτισε τους γονείς του και πήγε για ύπνο. Αύριο τον περίμενε μια σκληρή μέρα. Είχε να γράψει μια εργασία με θέμα την προστασία του περιβάλλοντος.

• Πώς με τις καθημερινές του συνήθειες ο Χρήστος συμβάλλει στο Φαινόμενο του Θερμοκηπίου και την υπερκατανάλωση ενέργειας;
• Πόσα «τροφοχιλιόμετρα» κρύβονται στις διατροφικές επιλογές του;
• Γιατί πρέπει να προτιμάμε τοπικά προϊόντα και προϊόντα εποχής για τη διατροφή μας;
• Διαχωρίζει τα σκουπίδια του;
• Κάνει ανακύκλωση;
• Φροντίζει για τη μείωση της παραγωγής σκουπιδιών;
• Τι σχέση έχει αυτή η συμπεριφορά με την πολική αρκούδα που απειλείται από την κλιματική αλλαγή;

Για όλα αυτά τα θέματα, παιδιά, ενημερωθείτε και δράστε μαζί με το WWF.
Βρείτε υλικό, παιχνίδια και πληροφορίες στην ιστοσελίδαwww.wwf.gr 

Μαριανίνας Κριεζή, «Μάσα, Σιδερομάσα»

Στη βιομηχανική πλευρά του Πόρτο-Λίλι
ένα μόνο μηχάνημα θα δεις.
Σιδερομάσας είναι τ' όνομά του
το ξακουστό στα πέρατα της γης.

Μάσα, Σιδερομάσα, μάσα, Σιδερομάσα
μάσα, δυνατά
πετρέλαιο, βενζίνα, κοκ και ορυκτά.
Και βγάζε - βγάζε, βγάζε απανωτές
κονσέρβες, σαγιονάρες, τσίχλες ευωδιαστές.
Σαμπρέλες, ζελατίνες και νάιλον κλωστές
και ό,τι άλλο θέλουν οι καταναλωτές.

Είσαι της επιστήμης το καμάρι,
είσαι της τεχνικής ο Παρθενών
και σε ζητωκραυγάζουν μ' ένα στόμα
οι τεχνοκράτες όλων των χωρών.

Μάσα, Σιδερομάσα, μάσα, Σιδερομάσα
μάσα, δυνατά
πετρέλαιο, βενζίνα, κοκ και ορυκτά.
Και βγάζε - βγάζε, βγάζε απανωτές
κονσέρβες, σαγιονάρες, τσίχλες ευωδιαστές.

Και βγάζε - βγάζε, βγάζε απανωτές
νάιλον σακούλες, σκόνες χρωματιστές
φορμάικες, λεκάνες και βάρκες φουσκωτές
και ό,τι άλλο θέλουν οι καταναλωτές.

[πηγή: δίσκος Εδώ Λιλιπούπολη, μουσική - ερμηνεία: Λένα Πλάτωνος, EMI 1980]

ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΠΑΙΔΙΚΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ

Η Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 2 Απριλίου, την ημέρα που γεννήθηκε ο μεγάλος Δανός παραμυθάς Χανς Κρίστιαν Άντερσεν. Την καθιέρωσε η Διεθνής Οργάνωση Βιβλίων για τη Νεότητα (Ιnternational Board on Books for Young People – ΙΒΒΥ) το 1966. Από τότε, κάθε χρόνο, ένα διαφορετικό εθνικό τμήμα της οργάνωσης αυτής ετοιμάζει ένα μήνυμα και μια αφίσα, που διανέμονται σε όλο τον κόσμο, με σκοπό να τονίσουν την αξία των βιβλίων και της ανάγνωσης και να ενθαρρύνουν τη διεθνή συνεργασία για την ανάπτυξη και τη διάδοση της παιδικής λογοτεχνίας.

Πατήστε εδώ για να δείτε μιαε ενδιαφέρουσα παρουσίαση για την Παγκόσμια Ημέρα και εδώ για τον Χανς Κρίστιαν Αντερσεν

2 Απριλίου- Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού βιβλίου