ΟΜΗΡΟΥ ΟΔΥΣΣΕΙΑ - ΕΥΓΕΝΙΟΣ ΣΠΑΘΑΡΗΣ - ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ

Ο καραγκιοζοπαίχτης,Ευγένιος Σπαθάρης ( 1924-2009)το 1986 οσκέφτηκε να παρουσιάσει κάτι μεγαλεπήβολο για το Θέατρο Σκιών:την "Οδύσσεια" του Ομήρου.. Ο Ευγένιος Σπαθάρης έκανε τα σκηνικά και τις φιγούρες και έδωσε φωνή σε όλους τους ήρωες του ομηρικού έπους. Το τιτάνιο αυτό έργο παρουσιάστηκε με τη μορφή 27 ημίωρων επεισοδίων από την τηλεόραση της ΕΡΤ, σε σκηνοθεσία Μαίρης Κουτσούρη. Σπουδαίοι Έλληνες τραγουδιστές δέχτηκαν να τραγουδήσουν και ο Ευγένιος για να τους ευχαριστήσει έβαλε το πρόσωπό τους (όταν αυτό ήταν δυνατόν) στο ρόλο που ερμήνευαν. Έτσι η Τρωαδίτισσα που θρηνεί έχει τη μορφή της Χαρούλας Αλεξίου, ο Αίολος μοιάζει με τον Γιώργο Νταλάρα, ενώ στην Κίρκη θα αναγνωρίσετε τη Δήμητρα Γαλάνη. Ακόμα και τραγουδιστές που δεν ζουν πια ανάμεσά μας έχουν δανείσει τις φωνές τους για συγκεκριμένο ρόλο: ο Γιώργος Ζαμπέτας τραγουδάει με τον ανεπανάληπτο τρόπο του το τραγούδι του Κύκλωπα, η Μαρία Δημητριάδη είναι η Καλυψώ. Θα μπορούσαμε να πούμε πως η "Οδύσσεια" , με πάνω από 25 τραγούδια, είναι το πρώτο μιούζικαλ για το Θέατρο Σκιών..

"Ο αφέντης των ανέμων"

Τραγούδι: Γιώργος Νταλάρας

Την Τραμουντάνα σταματώ

τον Γραίγο δένω μ'όρκο

και τον Λεβάντε τον πατώ

μαζί με τον Σιρόκο.

Ανέμοι μου θαλασσινοί

κει που ψηλά πετάτε

εις των Ελλήνων το πανί

καθόλου μη φυσάτε.

Όστρια σε καρφώνω εδώ

Γαρμπή σ'εξουσιάζω

Πουνέντε θέλω να σε δω

Μαϊστρο σε διατάζω.

Ανέμοι μου θαλασσινοί

με μαγικές κουβέντες

διατάζω νά'ναι στο πανί

μόνο ο γλυκός Πουνέντες.

ΟΔΥΣΣΕΙΑ,ΤΟ ΟΜΗΡΙΚΟ ΕΠΟΣ ΔΙΑ ΧΕΙΡΟΣ ΣΠΑΘΑΡΗ/ΓΙΩΡΓΟΣ ΖΑΜΠΕΤΑΣ-ΣΤΗ ΣΠΗΛΙΑ ...

ΤΟ ΨΩΜΙ ΣΤΗΝ ΤΕΧΝΗ Θ. ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗΣ

Ο  διάσημος ηπειρώτης γλύπτης Θεόδωρος Παπαγιάννης  πριν από λίγους μήνες παρουσίασε έκθεση γλυπτικής με θέμα το ψωμί, στα πλαίσια των εκδηλώσεων για τα 100 χρόνια από την απελευθέρωση της πόλης από τον τουρκικό ζυγό. Ο ίδιος δήλωσε σχετικά:
Το ψωμί και η ιερότητα του είναι ένα θέμα που με απασχολεί τα τελευταία χρόνια. Εκλαμβάνω το ψωμί σαν βασική έννοια της ζωής του ανθρώπου με τη διαχρονική του σημασία και με ό,τι σημαίνει για τα δισεκατομμύρια των ανθρώπων, που καθημερινά αγωνίζονται να το αποκτήσουν.

       «Η αρχή του σύμπαντος είναι το ψωμί», θα πει ο Διαγόρας, που μαζί με το κρασί, «επιτρέπει στον άνθρωπο να γίνει πολιτισμένος»,  θα διαβάσουμε στο έπος του Γκιλγκαμές, μια από τις αρχαιότερες μαρτυρίες του μεσογειακού πολιτισμού. Τον άρτο και τον οίνο, η χριστιανική θρησκεία μετέτρεψε αργότερα σε σώμα και αίμα του Χριστού.

       Η χαρακτηριστική ρήση «τον άρτον ημών τον επιούσιον δος ημίν σήμερον» από τη μια και ένα στάχυ από την άλλη, γίνονται δύο όψεις ενός πολύτιμου ορειχάλκινου μεταλλείου, που διαπερνά και στολίζει τα έργα μου.

       Η ιερότητα του ψωμιού υποδηλώνεται με το μαύρο στολισμένο πανί, που στρώνεται στο έδαφος και τον χορό των μορφών που αναπτύσσεται τριγύρω, συμβολίζοντας θεότητες ή υπερφυσικές προστατευτικές δυνάμεις, αλλά και ξόρκια ή και σκιάχτρα που συχνά στήνονται στα χωράφια, για να προστατέψουν τη σοδειά.

       Για κάποιους από μας, που γεννηθήκαμε στις  αρχές της  δεκαετίας του ’40, μέσα στην πείνα το ψωμί έχει προσλάβει ιερό χαρακτήρα. Είναι συνυφασμένο με την επιβίωση μας. Μικροί, θυμάμαι, ορκιζόμασταν στο ψωμί. « Μα το ψωμάκι», λέγαμε και κάναμε το σταυρό μας, για να μας πιστέψει ο άλλος κι ήταν αυτός ο μεγαλύτερός μας όρκος. Κι όταν ένα κομματάκι περίσσευε ή μας έπεφτε στο χώμα, το παίρναμε, το φιλούσαμε και το βάζαμε σε μια τρυπούλα του τοίχου, μην τύχει και πατηθεί, κι ήταν αυτό μεγάλη αμαρτία.

       Έτσι δίδασκε η γιαγιά και η μάνα, γιατί είχαν κι αυτές πολύ πεινάσει στη ζωή τους. Το ψωμί, έτσι κι αλλιώς, έβγαινε δύσκολα εκείνες τις εποχές και με πολύ αγώνα. Το φάσμα της πείνας ήταν αυτό που τρόμαζε περισσότερο. Από τότε κύλησαν χρόνοι πολλοί. Χορτάσαμε το ψωμί, κι αρχίσαμε τις δίαιτες!...Άντε τώρα να πιστέψεις τους πεινασμένους…Τι κι αν αυτοί συχνά πυκνά κάνουν την εμφάνιση τους μπουλούκια στις οθόνες μας και μας κοιτούν μ’ αγριεμένα μάτια από την πείνα, εμείς κάνουμε ζάπινγκ και αλλάζουμε κανάλι. Οι λαμπεροί σταρ, η γκλαμουριά, καθώς λένε, όλ’ αυτά τα φανταχτερά φυτά και οι γλάστρες δίπλα τους που χαριεντίζονται, είναι ανώδυνο θέαμα, χωνεύεται καλύτερα…

       Πώς ν’ αντιμετωπίσεις άλλωστε τα πεινασμένα μάτια;

                                      Θ. Παπαγιάννης    

ΠΑΡΟΙΜΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΨΩΜΙ

Κάλιο το σημερινό ψωμί παρά η αυριανή πίτα. (τα σίγουρα)

Κάποιος φούρνος γκρεμίστηκε… (ξαφνικό- απρόοπτο)

Με το μέλι τρως πιο πολύ ψωμί παρά με το ξίδι. (με το καλό)

Ο νηστικός καρβέλια ονειρεύεται. (επιθυμίες…

Ο χορτάτος το νηστικό δεν τον πιστεύει. (πλούσιοι - φτωχοί)

Ολα  είναι υφάδια της κοιλιάς μα το ψωμί στημόνι. (βασικό - απαραίτητο)

Όποιος βαριέται να ζυμώσει πέντε μέρες κοσκινίζει.

Όποιος χορταίνει ύπνο, δε χορταίνει ψωμί.

Το ζυμάρι όσο το ζυμώνεις φουσκώνει. (εκπαίδευση)

Το ψωμί γερό και το σκυλί χορτάτο.

Τ’ αγόρασε για ένα κομμάτι ψωμί. (ευκαιρία)
Φάγαμε ψωμί κι αλάτι… (Ζήσαμε μαζί. Είμαστε φίλοι)

Χωρίς προζύμι, ψωμί δε γίνεται. (προετοιμασία - οικονομίες)

Διαβάστε περισσότερα: http://www.sansimera.gr/proverbs/categories/153#ixzz2TtdFNbM2

ΜΟΥΣΕΙΟ ΕΛΙΑΣ ΚΑΙ ΓΕΥΣΙΓΝΩΣΙΑΣ ΣΤΗΝ ΠΑΡΓΑ

  Σήμερα επισκεφτήκαμε το Μουσείο Ελιάς και Γευσιγνωσίας "Παραγαία" στην Πάργα.Εκεί σε ένα αναπαλαιωμένο ελαιοτριβείο του 1930 μάθαμε για τον παραδοσιακό τρόπο συγκομιδής και έκθλιψης της ελιάς,  για τους διάφορους τύπους ελαιολάδου καθώς και για την παρασκευή του παραδοσιακού σαπουνιού. Το συγκεκριμένο ήταν το πρώτο μηχανοκίνητο ελαιοτριβείο της περιοχής.
  Οι ιδιοκτήτες εξήγησαν τον τρόπο λειτουργίας του ελαιοτριβείου και την παραδοσιακή διαδικασία παραγωγής ελαιολάδου ξεκινώντας από το ζύγισμα του καρπού, την έκθλιψη του καρπού, το φιλτράρισμα με τα "τσόλια", τον διαχωρισμό, αλλά και την παρασκευή σαπουνιού από τα υποπροϊόντα του ελαιολάδου.Έπειτα παρακολουθήσαμε βίντεο σχετικό με την ιστορία της ελιάς της Πάργας, το μάζεμά της αλλά και την παραγωγή ελαιολάδου στα σύγχρονα ελαιοτριβεία.
  Στο τέλος δοκιμάσαμε διάφορους τύπους ελαιολάδου, όπως οι ειδικοί γευσιγνώστες αλλά και κατασκευάσαμε τα δικά μας σαπουνάκια , που μας δόθηκαν ως δώρο κατά την έξοδο.

Γεια σου χαρά σου Βενετιά!

Οδυσσεβάχ

Ο Οδυσσεβάχ, είναι ένα παιδικό θεατρικό έργο που έχει γραφτεί από την Ξένια Καλογεροπούλου, πριν απο περίπου 30 χρόνια. Το έργο έχει μεταφραστεί σε οχτώ γλώσσες και έχει ανέβει από αρκετούς ξένους θιάσους και από δέκα ελληνικά ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. (Δημοτικά Περιφερειακό Θέατρο). Το θέμα της παράστασης, όπως υποδηλώνει και ο τίτλος, αναφέρεται στις περιπέτειες του Οδυσσέα, του Σεβάχ του θαλασσινού και των συντρόφων τους. Τη μουσική της παραστασης είναι  του Διονύση Σαββόπουλου.

Σαν τον Οδυσσέα... τραγούδια

Γεια σας πουλάκια μου!
Τι θα λέγατε να πούμε αυτό το τραγουδάκι στη γιορτή για τη λήξη του σχολικού έτους;;;;
http://www.youtube.com/watch?v=RdCa-nfXbc4

Περιμένω εντυπώσεις...
 Ακουστε κι αυτά...